ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ... Γράφει ο Μανώλης Βαλσαμίδης

Το σημείωμά μου αυτό το αφιερώνω στη φίλη Χριστίνα Μπίζα από την Άρτα.. Γράψαμε παράλληλα
για τις Εννέα Οδούς δυο διαφορικά κείμενα, όμως πολύ ενδιαφέροντα, αν κρίνω από τις αναγνώσεις. Στη δική της ανάρτηση υπάρχει αναφορά στο όνομα (πηγή) του Σερραίου Τραπεζίτη συγγραφέα Νατάλη Εμμ. Πέτροβιτς και στην εργασία του «ΑΜΦΙΠΟΛΙΣ Η ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΠΡΩΤΗ».
Όπως γράφει ο Σταύρος Κοταμανίδης στα Σερραϊκά Χρονικά, τ. 5ος σ. 604, Αθήναι 1969, ο Νατάλης Πέτροβιτς, γόνος Σερραϊκής οικογένειας με ρίζες στο Μελένικο, συγγενής των Χρηστομάνων, έτυχε καλής παιδείας και διακρίθηκε ως υπάλληλος και Δ/ντής δύο καταστημάτων της Εμπορικής Τράπεζας στην Αθήνα. Η μεγάλη του αγάπη όμως ήταν οι Σέρρες. Από νέος (γεννήθηκε το 1899), ιδιαίτερα όμως μετά την σύνταξή του, έδωσε όλη του την αγάπη στις Σέρρες.
Ασχολήθηκε ειδικότερα με την ιστορία, τη λαογραφία, την αρχαιολογία, το γλωσσικό ιδίωμα και τη ζωή των Σερρών. Χωρίς να είναι ειδικός, επιβραβεύθηκε για τις εργασίες και τις δράσεις του κατ' επανάληψη. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η εργασία του για την καταστροφή των Σερρών από τους Βουλγάρους του Ιωαννίτση, στην οποία αποδίδεται το ολέθριο πέρασμα των Βουλγάρων το 1206 χωρίς ενδοιασμούς αλλά και χωρίς προκατάληψη, απέσπασε συγχαρητήρια εκτός των άλλων και από τους καθηγητές της Βυζαντινής ιστορίας των Πανεπιστημίων της Σορβόννης και των Παρισίων GUILLAND και PAULLEMERLE («Σερραϊκά Χρονικά» Γ' σελ. 256, 257).
Στο βιβλίο του για την Αμφίπολη, είναι ανάτυπο από τα Σερραϊκά Χρονικά (1959) μας μιλάει για τη δυναμική συμβολή των Σερρών στον Μακεδονικό Αγώνα και μας παρουσιάζει τη μελέτη «ΑΜΦΙΠΟΛΙΣ Η ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΠΡΩΤΗ», με την οποία μας δίνει αρκετά κι ενδιαφέροντα στοιχεία για την ακμή της αρχαίας Μακεδονικής πόλεως και για τον περίφημο και μεγαλοπρεπή «Λέοντα της Αμφιπόλεως».
Η πλέον ενδιαφέρουσα πληροφορία είναι ότι στο βάθρο του Λέοντα βρέθηκε επιγραφή, αναφερόμενη σε νεκρό πολέμαρχο που στη ζωή ήταν για τους εχθρούς του λιοντάρι. Η επιγραφή παρμένη από την ανάρτηση στο F/B 18 τρ. της φίλης κ. Μπίζα Χριστίνας έχει ως εξής: "Ουχί μάταν έστηκα, φέρω δε τι σύμβολον αλκάς ανέρος. Ην γαρ δυσμενέεσι λέων...". "Δεν στάθηκα εδώ χωρίς σκοπό, αλλά για νάμαι σύμβολο ανδρείας του νεκρού, που όταν ζούσε, ήταν για τους εχθρούς του λέων...".
Άν ο Λέων της Αμφιπόλεως είναι το σήμα του ανασκαπτόμενου τύμβου στην Αμφίπολη και η επιγραφή κομμάτι του σήματος, τότε το περιεχόμενό της είναι ομιλητικότατο.