μελέτησε τα χειρόγραφα της ιστορικής συλλογής που μετέφεραν οι Αργυροπολίτες με τον ξεριζωμό τους από τις πατρογονικές εστίες .
Στη βιβλιοθήκη της μνήμης
ανακαλύπταμε συνεχώς
όλο και περισσότερα
σπάνια βιβλία
που είχαν διασώσει
οι δικοί μας από τον Πόντο
διότι ήξεραν ότι άξιζαν
περισσότερο από τους ίδιους
γιατί είχαν διασχίσει
τόσους αιώνες
που κανείς άνθρωπος
δεν είχε αντέξει
κι αν δεν υπήρχαν
τα τέρατα της γνώσης
δεν θα ξέραμε καν
ότι υπήρξαν ποτέ
και η ιστορία μας
αλλά και η Ανθρωπότητα
θα ήταν φτωχότερη
μόνο που τώρα
μπορούμε κι εμείς
να πάμε λίγο πιο πέρα
με τα χειρόγραφα
του χρόνου μας.
Στις ράχες των βιβλίων
δεν είδαμε μόνο το δέρμα
που προστάτευε την ουσία,
αλλά και την τεχνική
που επέτρεπε στους δασκάλους
να ταξιδεύουν στο χρόνο
πάνω στα αόρατα άλογα
που δεν διψούσαν ποτέ
παρά μόνο για γνώσεις
που είχαν αποθηκευτεί
από άλλους σε άλλες εποχές
που δεν είχαν ζήσει
και μ' αυτόν τον τρόπο
μπορούσαμε να δούμε
την πολλαπλότητα του κόσμου
μέσω του άτλαντα
που είχαμε επινοήσει
για να περνάμε
από ένα χάρτη στον άλλον
με τις σύμμορφες απεικονίσεις
που είχε δημιουργήσει
η αλυσίδα των δασκάλων
της Ανθρωπότητας.
Οι κρυφοί διάλογοι
μεταξύ του μαθητή
και του δασκάλου
έδειχναν έναν τρόπο
διαχρονικής διδασκαλίας
που είχαν ξεχάσει
όλοι οι επίσημοι φορείς
για να επιβάλουν
την προπαγάνδα τους
δίχως αντιστάσεις
γιατί δεν υπήρχε πια
συνεννόηση ανθρώπων
αλλά μόνο επικοινωνία
που δεν ήθελε γνώσεις
αλλά μόνο πληροφορίες
χωρίς επιλογή
για να παραμείνει
και να διατηρηθεί το παρόν
και να μη δώσουν
καμιά σημασία
στο παρελθόν
και στο μέλλον
αφού αποτελούν
την εξέλιξη της
Ανθρωπότητας.
Το καλάμι και το μελάνι
ήταν συνεχώς στο νου μας
όταν διαβάζαμε
τα παλιά κείμενα
γιατί ξέραμε για τον μόχθο
της απλής αντιγραφής
αλλά και της διάσωσης
των γνώσεων του παρελθόντος
έτσι κάθε λεπτομέρεια
της παράξενης γραφής
μας άγγιζε όλο και περισσότερο
διότι έκρυβε το μεράκι
με την ανάγκη της δημιουργίας
πάνω στο πολύτιμο χαρτί
που έχει δέσει με τον χρόνο
για να μην ξεχαστεί
τίποτα από τις μελέτες
των αρχαίων κειμένων
που είχαν κάνει
οι καλόγεροι των μοναστηριών
που είχαν αφιερωθεί
στην ανάδειξη
του παρελθόντος.
Στον Σιγάλα του 1929
πρέπει να αποδώσουμε
την πρώτη προσπάθεια
καταγραφής και κατανόησης
των παλαιών βιβλίων
με τα κρυφά χειρόγραφα
που βρίσκονται
τώρα πια στη Νάουσα
κι είναι χάρη σε αυτόν
που έχουμε στοιχεία
εκείνης της εποχής
γιατί εξέτασε με προσοχή
τα χαρακτηριστικά τους
που άλλαξαν πλέον
και μπορούμε να δούμε
τις διαφορές τους
και να αντλήσουμε
πληροφορίες
και γνώσεις
για την κατάσταση
στην οποία ήταν
όταν ήρθαν πληγωμένα
από τον Πόντο μας.
Την Κυριακή το πρωί μίλησε στους μαθητές του 1ου Γυμνασίου Νάουσας καθώς και στην ομάδα φιλαναγνώσίας του 2ου Γυμνασίου Νάουσας με υπεύθυνη καθηγήτρια την κ. Μώκα Ανθούλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου