Αρχιερατική θεία λειτουργία στη Νάουσα για την εορτή των 5 ιερομαρτύρων. Θυρανοίξια παρεκκλησίου

Την Πέμπτη της Διακαινησίμου το πρωί ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και
Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε στον ιερό ναό αγίου Γεωργίου Ναούσης επι τη μνήμη των αγίων 5 ιερομαρτύρων και κήρυξε το θείο λόγο.
Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας τέλεσε αγιασμό θυρανοιξίων στο παρεκκλήσιο των αγίων 5 ιερομαρτύρων και του αγίου Γεωργίου Καρσλίδη, που βρίσκεται στη νότια πλευρά του προαυλίου του κυρίως ναού.

Στην ομιλία του ο σεβασμιώτατος τόνισε:
«Ὡς ἐνιαύσιος ἀμνός, ὁ εὐλογούμενος ἡμῖν, … ὑπέρ πάντων τέθυται».
Ἑορτάσαμε, ἀδελφοί μου, πρίν ἀπό λίγες μό­νο ἡμέρες τά μεγάλα καί σωτηριώδη γεγονό­τα τοῦ Πάθους καί τῆς Ἀνα­στάσεως τοῦ Κυ­ρί­ου μας. Εἴδαμε τόν Χρι­στό «ὡς ἀμνόν ἐνα­ν­τί­ον τοῦ κείροντος αὐ­τόν», κατά τόν προ­φή­τη Ἡσαΐα, νά προσ­φέ­ρει τόν ἑαυτό του θυσία ὑπέρ τῶν ἁ­μαρτιῶν μας. Τόν εἴδαμε, ὅπως λέγει καί ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος νά θυσιά­ζε­­ται «ὡς ἐνιαύσιος ἀ­μνός» γιά ὅλους τούς ἀνθρώ­πους καί νά ἀν­τι­καθι­στᾶ μέ τή δική του θυ­σία ὅλες τίς θυσίες πού προσέφεραν καί θά προ­σέφεραν οἱ ἄνθρω­ποι στόν Θεό γιά τήν ἐξι­λέωσή τους.
Θυσιάζε­ται ὁ Χριστός ἐφάπαξ ὡς θεάν­θρω­πος γιά νά καταρ­γή­­­σει τόν μεσότοιχο πού εἶχε ὑψώ­σει ἡ πα­ρα­­κοή τῶν πρωτοπλά­στων μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί εἶχαν ἐπαυ­ξήσει οἱ ἁμαρτίες ὅλων τῶν γε­νε­ῶν. Θυ­σι­άζεται ὅμως καί διαρ­κῶς, καθώς ἡ θεία Λει­τουργία πού τε­λεῖται εἰς ἀνάμνηση τῆς θυ­σί­ας του, εἰς ἀνά­μνη­ση τοῦ Σταυροῦ, τοῦ Πά­θους καί τῆς Ἀναστά­σε­ώς του, ἀπο­τε­λεῖ τήν ἀνά τούς αἰῶ­νες συνέ­χι­ση τῆς θυ­σίας του «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτη­ρίας».
Αὐτή τήν ἀνάμνηση τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ ἐπι­­τελοῦσαν καί οἱ ἑορ­ταζόμενοι πέντε ἅγιοι ἱε­ρομάρτυρες τῆς Να­ού­­­σης, τήν Πέμπτη με­τά τό Πάσχα, τελῶντας τή θεία Λειτουργία στόν ἱερό αὐτό ναό τοῦ ἁγίου Γεωργίου, ἔχον­τας ἐπί τῆς ἁγίας Τρα­πέζης τόν «ἐνιαύσιον ἀ­μνόν» καί ἱκετεύοντάς τον νά δείξει τό ἔλεός του καί νά σώσει τήν πό­­­λη καί τούς κατοί­κους τῆς Ναούσης ἀπό τόν κίνδυνο καί τήν ὀρ­γή τῶν ἀλλοθρήσκων πού τήν πολιορκοῦσαν.
Ἀλλά αὐτή ἀκριβῶς τή στιγμή τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ ὁ Θεός θέλησε νά τούς καλέσει νά γί­νουν καί αὐτοί θυσία χά­­ριν τῆς πίστεώς τους στόν Χριστό, καί τούς ἐπιφύλαξε τήν τιμή νά ὑπο­μείνουν τό μαρτύ­ριο τοῦ αἵματος τήν ὥ­ρα πού τελοῦσαν τήν ἀναίμακτη θυσία. Τούς ἐπεφύλαξε τήν τιμή νά γίνουν καί αὐτοί ἱερά σφάγια καί νά ἑνώσουν τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου του μέ τό αἷμα τοῦ Χρι­στοῦ πού βρισκόταν ἐ­πά­νω στήν ἁγία Τρά­πε­ζα. Καί ἡ θυσία τους ἔγι­νε δε­κτή· καί ὁ Θεός τούς πῆρε κοντά του στόν οὐ­­ρανό γιά νά συνε­­χί­ζουν ἐκεῖ τήν ἀτε­λεύ­τη­­τη λειτουργία ἐνώ­πιον τοῦ θρόνου τῆς με­γαλωσύνης του.
Αὐτούς τούς πέντε ἁ­γί­­­ους ἱερομάρτυρες, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν ἐκ Πέ­τρας, τόν ἅγιο Γε­ράσιμο τόν πνευματικό, τόν ἅγιο Δημήτριο τόν Σακ­κελάριο, καί τούς ἄλ­λους δύο, τῶν ὁποί­ων τά ὀνόματα παρέ­μει­ναν ἄγνωστα, τιμοῦ­με καί ἐμεῖς σήμερα, ἀδελφοί μου, τελῶντας τήν ἀ­ναί­μακτη θυσία εἰς τι­μήν καί μνήμην των, λί­γες ἡμέρες πρίν ἀπό τήν ἑορτή τῆς μνή­μης τῶν δισχιλίων μαρτύ­ρων τῆς πόλεώς μας, πού ἔχυσαν καί αὐτοί τό αἷμα τους γιά τήν πί­στη καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ δική τους θυσία ἀ­πο­­τελεῖ τήν ἀνταπό­δο­σή τους στή θυσία τοῦ Ἰησοῦ, ὁ ὁ­ποῖ­ος «ὡς ἐνι­αύσιος ἀ­μνός … ὑπέρ πάντων τέ­θυται» καί ἀποτελεῖ συγχρόνως τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο οἰ­κειοποι­ή­­θηκαν ἐκεῖ­νοι τή θυ­σία τοῦ Χρι­στοῦ γιά τή δική τους σω­τηρία.
Ὁ Χριστός, βεβαίως, δέν περιμένει ἀπό ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους ἀντα­πό­­δοση γιά τή θυσία πού μᾶς προσέφερε· ἡ ἀνταπόδοση ὅμως ἀπό τήν πλευρά μας εἶναι αὐτή μέ τήν ὁποία συμ­μετέχουμε ἐμεῖς στή θυ­­σία του καί γινόμεθα μέτοχοι τῆς σωτηρίας πού μᾶς προσέφερε. Γιά ἐ­μᾶς σήμερα δέν τίθε­ται, ἀσφαλῶς, θέμα θυ­σίας τῆς ζωῆς μας χάριν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς εἰς αὐτόν πίστεως, δέν τί­θεται θέμα μαρ­τυ­ρί­ου, ὅπως στήν περίπτω­ση τῶν ἑορταζομένων ἁγί­ων ἱερομαρτύρων. Μπο­­ροῦμε ὅμως καί ἐ­μεῖς νά προσφέρουμε τή δική μας θυσία ὁ κα­θένας χάριν τοῦ Χρι­στοῦ· καί αὐτή εἶναι ἡ προσπάθειά μας νά­ νε­κρώσουμε τόν παλαιό μας ἄνθρωπο, ἐκκό­πτο­ν­­τας τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες του, κάνον­τας μικρές, καθημερι­νές θυσίες γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, προκειμένου νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημά του καί νά μήν πα­ραβαίνουμε τίς ἐν­το­λές του. Θυσιάζον­τας κάτι πού μᾶς εὐ­χαρι­στεῖ, προκειμένου νά προσ­φέρουμε κάτι στόν ἀδελφό μας πού τό ἔχει ἀνάγκη. Θυσιά­ζο­ντας κάτι πού μᾶς διασκε­δάζει, ἐάν αὐτό μπορεῖ νά εἶναι ἐπικίν­δυ­νο ἤ βλαπτικό γιά τήν ψυχή μας.
Ἄν ὁ καθένας ἀπό ἐ­μᾶς ψάξει, ἀδελφοί μου, μέσα του, θά βρεῖ ποιές θυσίες μπορεῖ καί πρέπει νά κάνει ὥστε νά φανεῖ καί αὐτός ἀν­τάξιος τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτό ἀκρι­βῶς εἶναι τό μήνυμα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. Αὐτό μᾶς προτρέπουν νά κάνουμε καί οἱ ἑορ­ταζόμενοι ἅγιοι ἱε­ρο­μάρτυρες ἀπό ἐδῶ, ἀπό τόν τόπο τοῦ μαρτυρίου τους. Ἄς ἀκούσουμε τή φωνή τους καί ἄς ἀκο­λου­θήσουμε τό παρά­δειγ­μά τους γιά νά ἔ­χου­με καί τή χάρη τους, ἀδελφοί μου.