αυθαίρετα τον τίτλο της ταινίας του «τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται», αλλά είναι ο πιο κοντινός για να περιγράψω την «συνθηκολόγηση» του ΣΥΡΙΖΑ με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως αυτή αποτυπώθηκε στη συμφωνία του τελευταίου Eurogroup.
Τώρα που ο... μήνας του μέλιτος τελείωσε για την Κυβέρνηση και η περίφημη «σκληρή διαπραγμάτευση» έγινε «άστο να το δούμε τέσσερις μήνες αργότερα», είναι φανερό πως η προεκλογική τους καμπάνια περί δήθεν «Αριστεράς της ελπίδας» βασίστηκε στην παραπλάνηση.
Κανένα μνημόνιο δεν καταργήθηκε με ένα νόμο και ένα άρθρο όπως υπόσχονταν ως αντιπολίτευση και όλα στην πατρίδα μας εξακολουθούν να θυμίζουν, λίγο-πολύ, προεκλογικά δεδομένα.
Ο Αλέξης Τσίπρας διαβεβαίωσε τους Κινέζους ότι οι επενδύσεις τους είναι καλοδεχούμενες, ο Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης καθησύχασε τους εταίρους ότι οι συμφωνίες θα τηρηθούν στο ακέραιο και οι ιδιωτικοποιήσεις θα προχωρήσουν κανονικά, «αποποινικοποίησαν» τη χρήση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) στις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές μας, αποδέχτηκαν το «πρόγραμμα» (λέγε με Μνημόνιο), συνεχίζουμε να βρισκόμαστε υπό αξιολόγηση από τους «θεσμούς» (λέγε με Τρόικα), «ξήλωσαν» το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, η αύξηση του κατώτατου μισθού και η πρόσληψη των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ μετατίθενται σε βάθος χρόνου, τα νταούλια που θα... χόρευαν τις αγορές «ξύπνησαν» τις δικές τους συνιστώσες, μπέρδεψαν τον ναρκισσισμό με την πολιτική, πίστεψαν ότι οι διαπραγματεύσεις γίνονται στις πλατείες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Εδώ έφτασαν στο σημείο να κατηγορήσουν ακόμη και τον εμβληματικό Μανώλη Γλέζο για προβοκάτσια, επειδή είχε το πολιτικό θάρρος να ζητήσει συγγνώμη που συνήργησε στη συντήρηση μιας ψευδαίσθησης.
Το μόνο που κατάφεραν με την έως τώρα συμπεριφορά τους ήταν να αποδείξουν ότι η απόσταση από το προεκλογικό «θα σκίσουμε το μνημόνιο», μέχρι το μετεκλογικό «θα ασκήσουμε το μνημόνιο», είναι μόνο δυο γράμματα... δρόμος!
Επειδή όμως ο ελληνικός λαός βιώνει μια δύσκολη κατάσταση στην οποία περιμένει και θέλει να ακούσει μόνο αλήθειες και «καθαρές κουβέντες», δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η λίστα Βαρουφάκη όπως και να την «βαφτίσει» κανείς, «σωτήρια», «αναπτυξιακή» ακόμα και «κοινωνικό συμβόλαιο» για να θυμηθώ την περίφημη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν παύει να είναι λίστα μέτρων.
Η αναφορά, για παράδειγμα, στο περίφημο e-mail Βαρουφάκη περί «εξορθολογισμού» του ΦΠΑ σε ποσοστά που θα πρέπει να συμβαδίζουν με τον τρόπο που μεγιστοποιεί τα πραγματικά έσοδα, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο αύξησης του μειωμένου σήμερα ΦΠΑ στα νησιά.
Το ίδιο και με τις αλλαγές που προωθούν στο ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων και με τις οποίες προτίθενται να περικόψουν πρόσθετες παροχές των εργαζομένων σε υπερωρίες, δαπάνες για εκτέλεση υπηρεσίας και για υπηρεσίες εκτός έδρας, ενώ βάζουν στο στόχαστρο και επιδόματα για τα οποία δεν καταβάλλονται ασφαλιστικές εισφορές και στα οποία ισχύουν εισοδηματικά κριτήρια όπως το ΕΚΑΣ, τα επιδόματα στήριξης τέκνων, τρίτεκνα και πολυτεκνικά επιδόματα του ΟΓΑ ή ακόμη και το επίδομα πετρελαίου θέρμανσης.
Εν κατακλείδι, ένα μήνα μετά τις εκλογές αποδεικνύεται ότι το δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο, πάνω στο οποίο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχτισαν πολιτικές καριέρες, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα καλά στημένο επικοινωνιακό τρικ της Αριστεράς, η οποία το αξιοποίησε με κάθε τρόπο προκειμένου να βγει από το πολιτικό περιθώριο και να ανέλθει στην εξουσία.
Τώρα που τα κατάφερε την καλωσορίζουμε στην πραγματικότητα, η οποία αποδεικνύεται αμείλικτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου