Το πρώτο ήταν φυσικά να πραγματοποιήσει τις εξαγγελίες της. Και το δεύτερο να διατηρήσει τη χώρα στο ευρώ.
Ο συνδυασμός αυτός θα ήταν πολύ δύσκολος επειδή απαιτεί αποφασιστικότητα, πολιτικό ρεαλισμό αλλά και συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα.
Αποφασιστικότητα για να καταστήσει σαφές στους εταίρους ότι πρέπει να χαλαρώσουν τη στάση τους.
Πολιτικό ρεαλισμό ώστε όταν αντιληφθεί ότι πέτυχε ότι καλύτερο μπορούσε να προχωρήσει σε έναν «έντιμο συμβιβασμό».
Και συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα για να στηρίξει τόσο τη διαπραγμάτευση όσο και το αποτέλεσμα.
Αποφασιστικότητα είναι βέβαιο ότι υπήρχε καθώς με ζήλο ιεραπόστολου τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός των οικονομικών φιλοδοξούσαν να αλλάξουν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη ολόκληρη.
Θα έλεγε κανείς ότι υπήρχε και πολιτικός ρεαλισμός καθώς ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε ιδιαίτερα εγκάρδιος και διαλλακτικός προς την κυρία Μέρκελ αποδεχόμενος μάλιστα ότι το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν είναι οικονομικό αλλά ηθικό!
Επίσης ο Υπουργός των οικονομικών κ. Βαρουφάκης στη συνάντησή του με την κα Κριστίν Λαγκάρντ συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα πληρώσει τα χρέη της «εις το διηνεκές», δηλαδή για πάντα.
Όσο περνάει όμως ο καιρός φαίνεται όμως ότι η ίδια η αντιμνημονιακή του ρητορική κρατάει το ΣυΡιζΑ δέσμιο μακριά από κάθε ουσιαστική διαπραγμάτευση και συμβιβασμό. Ο τρίτος παράγοντας, η συμπαγής κοινοβουλευτική ομάδα, φαίνεται ότι είναι τόσο αστάθμητος ώστε μέχρι στιγμής η κυβέρνηση ούτε που το σκέφτηκε να δοκιμάσει τις αντοχές του.
Φαίνεται λοιπόν ότι τελευταία η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει το παιχνίδι του συμβιβασμού και προχωράει ακάθεκτη σε μετωπική σύγκρουση με τους εταίρους. Όπως όλα δείχνουν θα είναι ένα θρίλερ για γερά νεύρα και θα ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να το παρακολουθήσουμε αν δεν ήμασταν οι ίδιοι και οι ζωές μας τόσο δραματικά εμπλεκόμενοι….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου