μου έκανε εντύπωση ένα κομμάτι της παραγράφου 29 για τη στόχευσή του στις ανθρώπινες αξίες και στη σημασία της διαπαιδαγώγησης. Ο Σωκράτης μιλάει προς τους μαθητές του λίγη ώρα μετά την καταδίκη του. Ο Άνυτος, που αναφέρεται στο πρώτο απόσπασμα, είναι ένας από τους αίτιους της καταδίκης του Σωκράτη. Ο Σωκράτης νηφάλιος και οξύνους, όπως πάντα, σχολιάζει τον δικαστή του κατά τον Ξενοφώντα, όπως παρακάτω. (Σας δίδω πρώτα τη μετάφραση και στη συνέχεια το κείμενο).
Λέγεται, επίσης, ότι όταν είδε ο Σωκράτης τον Άνυτο να περνάει κοντά τους, είπε: Ο άνθρωπος αυτός, δέστε τον, καμαρώνει σαν να έκανε το πιο μεγάλο και το πιο ωραίο κατόρθωμα, που με σκότωσε, και αυτό γιατί του είπα πως αυτός που τον έβλεπαν όλοι να έχει ντυθεί τις μεγαλύτερες τιμές από την πόλη, δεν έπρεπε να κάνει το γιο του βυρσοδέψη. Πόσο ανόητος είναι, που φαίνεται πως δεν ξέρει ότι από μας τους δυο, αυτός που έχει πράξει τα συμφερότερα και τα ωραιότερα για την αιωνιότητα, θα είναι ο νικητής... Όσο για το γιο του [που γνώρισα και έχω καλή ιδέα γι' αυτόν], επειδή δεν έχει κανέναν σπουδαίο άνδρα ως δάσκαλο και φροντιστή να τον καθοδηγεί, θα παρασυρθεί από κάποιο κατώτερο πάθος και θα προοδεύσει προς τα χείριστα.
"Λέγεται δὲ καὶ Άνυτον παριόντα ἰδών εἰπεῖν. Ἀλλ΄ ὁ μὲν ἀνήρ ὅδε κυδρός, ὡς μέγα τι καὶ καλόν διαπεπραγμένος, εἰ ἀπέκτονέ με, ὅτι αὐτὸν τῶν μεγίστων ὑπό τῆς πόλεως ὁρῶν ἀξιούμενον οὐκ ἔφην χρῆναι τὸν υιόν περὶ βύρσας παιδεύειν. ὡς μοχθηρός οὗτος, ἔφη, ὅς οὐκ ἔοικεν εἰδέναι ὅτι ὁπότερος ἡμῶν καὶ συμφορώτερα καὶ καλλίω εἰς τὸν αεὶ χρόνον διαπέπρακται, οὗτός ἐστι καὶ ὁ νικῶν.
Ὁ δὲ υιός, δια τὸ μηδένα ἔχειν σπουδαῖον ἐπιμελητήν προσπεσεῖσθαί τινι αἰσχρᾷ ἐπιθυμίᾳ, καὶ προβήσεσθαι μέντοι πόρρω μοχθηρίας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου