ξεχωριστά στη Νάουσα. Εδώ ενδημεί ο χορός με κορύφωση την Αποκριά. Χαρακτηριστικά έλεγε ένας φίλος θεολόγος, στη Νάουσα τα μωρά γεννιούνται με το χέρι ψηλά σε χορευτική φιγούρα. Για να μη νομισθεί ότι "περιαυτολογώ", σας πληροφορώ ότι εγώ γεννήθηκα στην Έδεσσα. Για τα αδέλφια μου, πέντε στη σειρά μετά από μένα, δεν παίρνω όρκο. Αν κρίνω ότι κάποια φορά που χάθηκε ο αδελφός μου ο Τάσος σε ηλικία τριών - τεσσάρων ετών, βράδυ, και τον ψάχναμε στα ποτάμια, ήταν ανοιχτά τότε σε όλη την πόλη, τον βρήκαμε στα "καμένα" να χορεύει με τις "ΜΠΟΥΛΕΣ", τι να πω, μάλλον θα γεννήθηκε με το χέρι ψηλά.
Για να είμαι ειλικρινής, γιατί το θέλω να είμαι στη μεταξύ μας κουβέντα, δεν γλύτωσα από τον χορό. Μια από τις επιτυχίες μου ήταν δράσεις με εργαλείο τον χορό με την ίδρυση του συλλόγου "ΠΥΡΣΟΣ". Δράσεις σαν βεντάλια, πολύπτυχες, με στόχους πολιτιστικούς επιμελημένα υψηλούς. Ήθελα δεν ήθελα μπήκα κι εγώ στο χορό.
Για να επανέλθουμε στην Αποκριά, πρέπει να πω ότι η Αποκριά στη Νάουσα, παλιότερα, ήταν τρόπος ζωής. Τα όσα συνέβαιναν στο άτομο, στην οικογένεια, στους φίλους και στην πόλη ήταν το κάτι άλλο. Παγανιστικά στοιχεία, κοινωνικοί στόχοι, οικοδόμηση ελπίδας, μνήμη, βιώματα ένταξης στο σύνθετο ελληνικό τρόπο ζωής. Αυτά τα δρώμενα, τα ελεύθερα αλλά και τα πειθαρχημένα είναι σπαράγματα ενός συνόλου, μια ολότητας δράσεων με περιεχόμενο που αποβάλλει το φόβο, φορτώνει δύναμη, ελπίδα, αυτοπεποίθηση στα άτομα και το σύνολο ότι όλα θα πάνε καλά. Όταν χορεύει ο νέος της Νάουσας βιώνει μύρια αισθήματα όσα τα ασήμια, και ο απόηχός τους μαζί, στον θώρακά του.
Στην όλη ατμόσφαιρα και τα γλέντια στα σπίτια, σήμερα στα κέντρα και τις ταβέρνες με άφθονο τον Ναουσαίικο άκρατο οίνο, μιλάω για " τό " κρασί. Τσιμπούσια, γεύματα σαν και το χθεσινό με τους προ πεντηκονταετίας αποφοίτους του Σχολείου μου. Ανεπανάληπτο! Ευχαριστώ, φίλοι μαθητές.
Μια και μιλάμε για τσιμπούσια και χορούς, ας ακούσουμε τον Σωκράτη να μιλάει για τον χορό. Το απόσπασμα σε απλοελληνική απόδοση είναι παρμένο από το "Συμπόσιον" του Ξενοφώντα, με οικοδεσπότη τον Καλλία και συνδαιτυμόνες τον Σωκράτη και μια ξεχωριστή παρέα. Θα το βρείτε στο 2o κεφ. (II /15).
"Στη συνέχεια χόρεψε ο νέος και ο Σωκράτης παρατήρησε: είδατε πόσο ο ωραίος νέος φάνηκε ακόμα ωραιότερος με τις χορευτικές του κινήσεις παρά όταν καθόταν και αναπαύονταν; ... Και κάτι άλλο, είδατε πως κανένα μέλος του σώματός του δεν έμεινε αργό την ώρα που χόρευε; Ταυτόχρονα τράχηλος, πόδια, χέρια γυμνάζονταν ακριβώς όπως πρέπει για να έχει κανείς σώμα γυμνασμένο... Θα χορέψω, είπε ο Σωκράτης και εγώ, και οι άλλοι γέλασαν. Και ο Σωκράτης με σοβαρό πρόσωπο τους είπε: γελάτε με μένα; Για ποιο λόγο, μήπως γιατί θέλω να διατηρώ την υγεία μου με τη γυμναστική περισσότερο παρά να κάθομαι να τρώω με περισσή ευχαρίστηση και να κοιμάμαι; Ή επειδή δεν θέλω να πάθω αυτά που παθαίνουν οι δολιχοδρόμοι με τα παχιά σκέλια και τους λεπτούς ώμους και οι πυγμάχοι με τους παχείς ώμους και με τα λεπτά σκέλη. Με τον χορό γυμνάζοντας ολόκληρο το σώμα μου, θα είναι όλα μου τα μέλη συμμετρικά".
Καλή αποκριά και του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου