Η ΑΡΙΑΔΝΗ ΚΑΙ Ο ΘΗΣΕΑΣ-Γράφει ο Μανώλης Βαλσαμίδης

Αν η ιστορία της Ελλάδος είναι συναρπαστική, τι να πούμε για τη μυθολογία της. Μην επισκεφθείτε τον τάφο της κρίσεως στα Λευκάδια της Νάουσας, αν δεν ξαναθυμηθείτε τον Μίνωα, τον
πραγματικό Βασιλιά της Κρήτης, τον θαλασσοκράτορα, τον ύπατο μετά τον θάνατό του κριτή των ψυχών των Ελλήνων κατά τον μύθο που μας περισώζει ο Πλάτων στον Γοργία του.
Και αυτό είναι το καταπληκτικό ότι ιστορία και μύθος διαπλέκονται στην Ελλάδα. Δεν ξέρεις πότε πατάς σε ιστορία και πότε βρίσκεσαι στον μύθο. Το σίγουρο είναι ότι αν δεν ξέρεις ιστορία δεν καταλαβαίνεις τον μύθο. Και, αν δεν γνωρίζεις μυθολογία δεν μπορείς να καταλάβεις την ιστορία. Στον τάφο της κρίσεως ο ψυχοπομπός Ερμής οδηγεί τον νεκρό στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου Πευκέστα στους ασφοδελούς λειμώνες...
Μην ψάχνετε τον Μίνωα, θα δείτε τον στρατηγό, θα δείτε τον Ερμή, δεν θα δείτε τον Μίνωα, αλλά τους δυο άλλους κριτές, τον Αιακό και τον Ραδάμανθυ. Αυτοί οι δύο έχουν ορισθεί δικαστές να κρίνουν τους ανθρώπους, ο Αιακός τους Ευρωπαίους και ο Ραδάμανθυς τους Ασιάτες. Ο Μίνωας είναι επιδιαιτητής. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως έλεγε ο Φ. Πέτσας, δεν χρειάζεται, γιατί η αγαθότητα του νεκρού είναι αδιαμφισβήτητη.
Τι σχέση έχουν αυτά με την Αριάδνη και τον Θησέα; Ο Μίνωας, που όταν εξουσίαζε στη γη είχε επιβάλλει στην Αθήνα για τον φόνο του γιου του Ανδρόγεω σκληρό φόρο αίματος, κάθε εννιά χρόνια, ένα καράβι από τον Πειραιά έφευγε με μαύρα πανιά για την Κρήτη με επτά νέους και επτά νέες, προσφορά στον Μινώταυρο, ήταν πατέρας της Αριάδνης.
Την τελευταία φορά που έφυγε το καράβι για την Κρήτη, ανάμεσα στους νέους ήταν και ο ήρωας, ο αγαπητός στους Αθηναίους, ο πιο σπουδαίος από τους ήρωες της Ελλάδος των ημίθεων μετά τον Ηρακλή, προστατευόμενος του Ηρακλή, ο Θησέας, ανδρείος, ωραίος στην εμφάνιση, προκαλούσε τον σεβασμό, την εκτίμηση, την αγάπη και στους εχθρούς του. Με έναν από αυτούς ο Θησέας, τον Πειρίθου, συνδέθηκε με αληθινή, μέχρι τον Άδη, φιλία.
Ήταν φυσικό, σαν στα παραμύθια, η βασιλοπούλα Αριάδνη, η κόρη του Μίνωα να θαμπωθεί από την ομορφιά και το μεγαλείο του ήρωα. Ήταν φυσικό, σαν στα παραμύθια, μας λέγει ο Ι. Κακριδής, να τον ερωτευτεί και να υπηρετήσει τα σχέδιά του με τον όρο να την πάρει μαζί του γυναίκα του. Όταν θα έφτανε ο Θησέας, ο τιθασευτής του ταύρου του Μαραθώνα, στον Λαβύρινθο, ήταν βέβαιο, θα επικρατούσε του ταύρου. Το πρόβλημα ήταν πώς θα έβγαινε από αυτόν. Μια κλωστή, ο μίτος της Αριάδνης, έδωσε τη λύση.
Οι νέοι, μετά το φόνο του Μινώταυρου απέδρασαν από τη Κρήτη. Μαζί τους και η Αριάδνη. Έτσι Θησέας και Αριάδνη φτάνουν στη Νάξο. Εκεί, έτσι λέει ο μύθος, ο Θησέας είδε ένα όνειρο. Του παρουσιάστηκε ο Διόνυσος και του έδωσε την εντολή να εγκαταλείψει για χάρη του την Αριάδνη στη Νάξο. Έτσι η Αριάδνη παντρεύεται τον Διόνυσο και ανεβαίνει μαζί του στον Όλυμπο. Το πλοίο του Θησέα θα φτάσει στον Πειραιά με μαύρα πανιά, κανείς τους δε σκέφτηκε να τα αλλάξει, και το πέλαγος... παίρνει το όνομα του πατέρα του Θησέα, του Αιγαία. Το κρατάει μέχρι σήμερα. Έτσι γίνεται πάντα στην Ελλάδα ...
Μια εικόνα που αχνοφέγγει στον τάφο της Αμφίπολης με έναν ταύρο, έναν νέο και μια νέα από τη μια και την άλλη του πλευρά, μιλάει, κάτι θέλει να μας πει. Ίσως ότι ο νεκρός του έχει ρίζες κρητικές!