Χρόνια Πολλά σε όλο τον κόσμο

                                      Η μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης και η μεγαλύτερη από όσες καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμήν της μητέρας του Χριστού είναι η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η οποία συνδέεται άμεσα με τη μοναδικότητα του προσώπου της Παναγίας στο έργο «της εν Χριστώ σωτηρίας» των ανθρώπων.

Σύμφωνα με τις πρώτες μαρτυρίες ο εορτασμός της Κοιμήσεως εμφανίζεται τον 5ο αιώνα μΧ, γύρω στην εποχή που συγκλήθηκε η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος στην Έφεσο (451), στην οποία καθορίστηκε το θεομητορικό δόγμα.

Για πρώτη φορά φαίνεται να γιορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα στις 13 Αυγούστου, ενώ λίγο αργότερα μετατέθηκε στις 15 του μήνα. Μάλιστα, είχε  γενικότερα θεομητορικό χαρακτήρα, χωρίς ειδική αναφορά στο γεγονός της Κοιμήσεως και ονομάζονταν «ημέρα της Θεοτόκου Μαρίας». Κέντρο του πανηγυρισμού αναφέρεται στην αρχή ένας ναός, που βρίσκονταν έξω από τα Ιεροσόλυμα στον δρόμο προς την Βηθλεέμ. Η σύνδεση αυτής της γιορτής με την Κοίμηση της Θεοτόκου, έγινε στον ναό της Παναγίας, ο οποίος βρισκόταν στη Γεσθημανή, το «ευκτήριο του Μαυρικίου», όπου υπήρχε και ο τάφος της.

Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, η μητέρα του Χριστού, πληροφορήθηκε τον επικείμενο θάνατό της από έναν άγγελο τρεις μέρες προτού συμβεί και άρχισε να προετοιμάζεται κατάλληλα. Επειδή κατά την ημέρα της Κοίμησής της δεν ήταν όλοι οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, μία νεφέλη τους μετέφερε κοντά της. Μοναδικός απών, ήταν ο απόστολος Θωμάς.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου συνέβη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου και διέμενε, μετά τη σταύρωση του Χριστού. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, οι Απόστολοι μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου την έθαψαν.

Τρεις μέρες μετά, όταν ο απόστολος Θωμάς επισκέφτηκε τον τάφο της, βρήκε μόνο τα εντάφια. Πάνω του, χτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός, που αποδίδεται στην Αγία Ελένη. Μετά την καταστροφή του, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μαρκιανός (450-457) με τη δεύτερη σύζυγό του Πουλχερία έχτισαν το ναό, που υπάρχει μέχρι σήμερα.